Curling wywodzi się z szesnastowiecznej Szkocji. W XIX wieku gra ta rozprzestrzeniła się do Anglii, USA oraz krajów alpejskich. W tym też stuleciu powstał Royal Caledonian Curling Club (1838 r.), najstarszy klub curlingowy na świecie.

Pierwsze oficjalne zawody rozegrane zostały w 1924 r. podczas zimowej olimpiady w Chamonix. W pokazowym turnieju zwyciężyła Wielka Brytania przed Szwecją i Francją. Także podczas igrzysk w Lake Placid (1932 r.) rozegrano pokazowy turniej z udziałem 8 drużyn z dwóch państw – USA i Kanady.

W 1959 r. Szkocja i Kanada porozumiały się w sprawie ustanowienia Scotch Cup, zawodów w których udział brały reprezentacje obu państw. Impreza wywołała zainteresowanie również w innych państwach, tak więc została ona poszerzona o Stany Zjednoczone (1961 r.), Szwecję (1962 r.), Norwegię i Szwajcarię (1964 r.), Francję (1966 r.) i Niemcy (1967 r.). Obecnie rezultaty Scotch Cup uznawane są jako wyniki mistrzostw świata mężczyzn. Sukces Scotch Cup przyczynił się do podjęcia drugiej próby utworzenia międzynarodowej federacji (poprzednia nieudana miała miejsce w 1957 r. w Edynburgu). W szkockim Perth, z inicjatywy Royal Caledonian Curling Club doszło do spotkania przedstawicieli sześciu narodowych federacji (Szkocji, Kanady, USA, Szwecji, Norwegii, Szwajcarii). Postanowiono utworzyć międzynarodowy komitet przy Royal Club. W marcu następnego roku odbyło się spotkanie już siedmiu narodowych federacji (do poprzedniej szóstki dołączyła Francja), na którym przygotowano projekt statutu Międzynarodowej Federacji Curlingu (ICF), ostatecznie uchwalony w 1967 roku. 1 kwietnia 1966 r. oficjalnie ogłoszono powstanie Federacji.

W 1968 r. podczas dorocznej konferencji ICF uchwalono przepisy obowiązujące w zawodach organizowanych przez Federację. W tym też roku rozegrano pierwsze oficjalne mistrzostwa świata, które zastąpiły Scotch Cup. W 1974 r. w Szwajcarii odbył się turniej z udziałem sześciu europejskich drużyn (Szwajcarii, Szwecji, Niemiec, Francji, Włoch i Norwegii). W czasie zawodów miało też miejsce spotkanie, na którym z inicjatywy Jeana Schilda podjęto decyzję o organizacji Mistrzostw Europy kobiet i mężczyzn. Zawody te odbyły się po raz pierwszy w grudniu 1975 r. w Megeve (Francja), wtedy też utworzono Europejską Radę Curlingu, później nazwę tę zmieniono na Europejską Federację Curlingu.

W tym samym roku ICF zorganizował po raz pierwszy Mistrzostwa Świata Juniorów. W 1979 r. po raz pierwszy odbyły się Mistrzostwa Świata Kobiet, a w 1988 r. Mistrzostwa Świata Juniorek. W 1989 r. połączono cztery turnieje mistrzostw świata w dwa: Mistrzostwa Świata w Curlingu (World Curling Champioschips) i Mistrzostwa Świata Juniorów w Curlingu (World Junior Curling Championschips).

W 1982 r. ICF został uznany za niezależną od Royal Caledonian Curling Club jednostkę kierującą światem curlingu, przemianowaną w 1991 r. na Światową Federację Curlingu (World Curling Federetion).

Na igrzyskach olimpijskich w Calgary (1988 r.) i Albertville (1992 r.) curling znów był dyscypliną pokazową. 21 lipca 1992 r. Międzynarodowy Komitet Olimpijski w czasie swojej sesji w Barcelonie zdecydował, że od 2002 r. curling będzie sportem olimpijskim, z opcją przyspieszenia na 1998 r. Z możliwości tej skorzystał Komitet Organizacyjny Zimowej Olimpiady w Nagano i podjął decyzję o włączeniu curlingu do programu XVIII Igrzysk Olimpijskich. Od 2006 r. natomiast do igrzysk paraolimpijskich włączany jest curling na wózkach. Na igrzyskach olimpijskich w 2018 r. po raz pierwszy rozegrana została konkurencja w kategorii par mieszanych w curlingu.

Na podstawie www.worldcurlingfederatoion.org www.ecf-web.org opracował Bartłomiej Schmidt