Zasady gry opracowuje Światowa Federacja Curlingu. Ich tekst można znaleźć tutaj. Poniżej przedstawiamy w skrócie podstawowe zasady klasycznej gry w curling (tzn. w wersji, w której drużyna składa się z czterech osób).
Pole gry
W curling gra się na specjalnie przygotowanym lodowym torze w kształcie prostokąta, o wymiarach ok. 5 m × 45 m. Na jego obu końcach zamontowane są gumowe bloki (hack), od których odpychają się zawodnicy wykonujący zagranie. Wymalowane są też linie (m.in. linia środkowa i linie spalonego) oraz koncentryczne okręgi – dom, do którego celują kamieniami gracze.
Mecz
Mecz curlingu składa się z 10 rund (endów). W każdej z nich obie drużyny zagrywają naprzemiennie po osiem kamieni. W przypadku remisu po 10 rundach rozgrywane są kolejne, dopóki któraś nie przyniesie rozstrzygnięcia i nie wyłoni zwycięzcy.
Kamienie
Kamienie do gry w curling są okrągłe. Wraz z uchwytem powinny ważyć co najmniej 19,96 kg oraz mieć 91,44 cm obwodu, a także 11,43 cm wysokości.
Drużyny
Drużyna curlingowa w klasycznej wersji składa się z czterech osób: otwierający (lead), drugi (second), trzeci (third), czwarty. Czwarty zawodnik jest najczęściej równocześnie skipem – skip jest kapitanem drużyny, to on decyduje o taktyce i pokazuje pozostałym zawodnikom jakie zagrania mają być wykonane. Jako jedyny może przebywać w obrębie domu, a także szczotkować kamienie przeciwnika (patrz: Szczotkowanie). W czasie, gdy skip wykonuje swoje podania, jego obowiązki przejmuje wiceskip, którym zazwyczaj jest trzeci zawodnik.
Zagrywanie
Zawodnicy zagrywają kamień wybijając się z hacka (bloku na początku toru curlingowego) i trzymając w prawej ręce kamień a w lewej szczotkę (osoby praworęczne) lub kamień w lewej ręce a szczotkę w prawej (zawodnicy leworęczni). Zagrywany kamień musi być wypuszczony przed linią spalonego, w przeciwnym wypadku zostanie usunięty z gry. Musi on być na tyle silnie wypuszczony żeby przekroczył drugą linię spalonego (inaczej także zostanie usunięty z pola gry).
Każdy zawodnik w jednej rundzie – endzie – wykonuje dwa zagrania na zmianę z zawodnikiem drużyny przeciwnej. Pierwszy zagrywa otwierający, następnie drugi, trzeci i na końcu skip.
Strefa wolnych strażników (Free Guard Zone)
Jest to strefa pomiędzy linią spalonego, a przed wymalowanymi na lodzie okręgami – domem, w kierunku którego toczy się gra. Żaden kamień znajdujący się w niej nie może być wybity z gry przez przeciwnika, dopóki nie zostaną zagrane cztery pierwsze kamienie w danej rundzie.
Szczotkowanie
Każdy kamień będący w ruchu może być szczotkowany przez jednego lub więcej zawodników drużyny, do której należy – przy czym poza linią wyznaczającą środek domu (tee line) uprawniony do szczotkowania jest już tylko jeden zawodnik. Wtedy też (za połową domu wyznaczaną przez tee line) jedna osoba może szczotkować kamienie przeciwnika. W czasie szczotkowania nie można poruszyć żadnego kamienia.
Szczotkowania dotyczy jedna z głównych modyfikacji zasad w curlingu na wózkach – w tej dyscyplinie szczotkowanie jest zabronione. Zawodnicy na wózkach wypuszczają kamień także z nieco innego miejsca na lodzie oraz inny jest czas trwania meczu. Poza tymi głównymi różnicami, większość zasad jest taka sama.
Punkty
Drużyna zdobywa jeden punkt za każdy swój kamień, który jest bliżej środka domu od najbliższego środkowi kamienia przeciwnika.
Tylko kamienie znajdujące się w obrębie domu mogą punktować. W przypadku, gdy na końcu enda nie można określić, który kamień jest bliżej, taka runda kończy się remisem 0:0.
Duch curlingu
Curling jest sportem w którym bardzo ważne są zasady fair play. Oczywiście na zawodach zawsze obecny jest sędzia, ale – co jest wyjątkowe w naszej dyscyplinie jego rola w czasie meczów nie jest bardzo eksponowana. Większość spornych sytuacji zawodnicy rozstrzygają sami, sami przyznają się do popełnionych błędów (np. nieumyślnego dotknięcia kamienia) i toczą grę w duchu sportowej, honorowej rywalizacji.
Opis „Ducha curlingu” jest preambułą do zasad. Wspaniale oddaje on atmosferę i wyjątkowość curlingu, dlatego poniżej zamieszamy tłumaczenie tego tekstu:
Curling to gra umiejętności i tradycji. Dobrze wykonane zagranie jest przyjemnością dla oczu i wspaniale jest widzieć, jak uświęcona czasem tradycja curlingu przejawia się w prawdziwym duchu tej gry. Curlerzy grają aby wygrać, lecz nigdy aby upokorzyć przeciwników. Prawdziwy curler nigdy nie próbuje zdekoncentrować przeciwników ani uniemożliwić im gry na ich najwyższym poziomie i woli przegrać, niż wygrać nieuczciwie.
Curlerzy nigdy umyślnie nie łamią zasad gry i nie lekceważą żadnych jej zwyczajów. Jeśli uświadomią sobie, że jednak stało się tak mimowolnie, będą pierwszymi którzy ujawnią naruszenie.
Choć głównym celem gry w curling jest porównanie umiejętności zawodników, duch gry wymaga zachowania dobrej sportowej postawy, życzliwego i honorowego postępowania.
Ten duch powinien wpływać zarówno na interpretację i stosowanie reguł gry, jak i na zachowanie wszystkich graczy na lodzie i poza nim.